ගුරුවරුන් අපගේ ජිවිතයේ ලොකු role එකක් කරනා පිරිසක් ලෙස මා තුල පෞද්ගලික මතයක් පවතී. එයට ඔබ එකඟ විය හෝ නොවිය හැකිය. නමුත් මා ජිවිතයේ පසුපස හැරී බලනා කල, සමහර චින්තන රටා, දැක්ම මා ලැබුවේ ඔවුන් සමහරක් ගෙන් බව පෙනි යයි.
මගේ ජිවිතයේ අවුරුදු 30ක් තුල මට හමුවු ගුරුවරුන් 100 ගණනක් විය හැක. ඔවුන් විවිධාකාර විය. ඔවුන්ගෙන් බොහෝ හොඳ මෙන්ම නරක ද ඉගෙන ගතිමි. කෙසේ හෝ ඔවුන්ගෙන් විශේෂ වූ කිහිප දෙනෙක් ගැන මෙසේ සඳහනක් තබමි.
1-5 ශ්‍රේණි දක්වා මා පෝෂණය කල ගුරුවරු ළමයි වෙනුවෙන්ම කැප වූ ගුරුවරු බව දැන් හැරී බලන කල මට දැනෙමි. 1-2 ශ්‍රේණි අලගේවත්ත මිස් මා හට දැඩි විනයක් ඉගැන්වු බවක් මතකය. 3-4 ශ්‍රේණි අනෝජා මිස් අම්මා කෙනෙක් මෙන් විය. විටෙක සැරෙනුත්, විටෙක මගේ දස්කම් අගය කරමිනුත්, දයාබර ලෙසිනුත් මාගේ ප්‍රාථමික අවුරුදු පිලිවෙල කලාය. 5 වසර අයිති වූයේ කරුණාදාස සර්ටය. ඔහු මැදිවියේ පසු වු, දැඩි සංයමයකින් හෙබි, වැරැද්දට දඩුවම් කෙරු ගුරුවරයෙකි. එතුමා තුල වූ කෙලින් ගතියට, පෞර්ෂයට මා යම් ලෙසකින් ආකර්ශණය වූ බවක් දැනේ.
6 වසරේ දී ඉංග්‍රීසී මාධ්‍ය පන්තියට තේරී පත්වූ පෞද්ගලික ජයග්‍රහණයෙන් යම් උද්දාමයක් ලැබූව ද ඒ උද්දාමය වැඩි කල් පැවතුනු එකක් නොවුයේය. අප පාසලේ 2 වන ඉංග්‍රීසි මාධ්‍ය කණ්ඩායම නිසාවෙනුත්, විටෙක පැවති ගුරු හිඟය නිසාවෙනුත් අපිටම අපිව lab rats ලෙස ක්‍රමයෙන් දැනෙන්නට විය. Batch එකේ අනෙක් ලමුන් 250ක් පමන සහ අපි 34 අතර දුරස්ථභාවයක් වැනි යමක් ක්‍රමයෙන් හට ගෙන, පාසල් කාලයෙන් පසුව ක්‍රමයෙන් එය පහව ගියා යැයි සිතමි.
කෙසෙ නමුත් අභයධීර සර් සහ පියතිස්ස සර්ගේ නායකත්වය යටතේ අපෙන් 90% පමන O.L තෙක් වූ ඉංග්‍රීසි මාධ්‍ය අධ්‍යාපනය සාර්ථක ගමනක් ආවෝය. ඒ ගමන සුමට වූවා යැයි නොකියමි. මඩ, ගල් පහර විටෙන් විට සහෝදර ලමුන්ගෙන් මෙන්ම, සිංහල මාධ්‍ය ගුරුවරුන්ගෙන්ද ලැබුවෝය. නමුත් පියතිස්ස සහ අභයධීර සර් අපිව අපි නොදන්නා ගල්, මුල් වලින් මෙන්ම වලවල් වලින් ද බේරා ගත් බව පාසලෙන් පසුව හැරී බලන කල අපට තේරුම්ගත හැකිය.
අභයධීර සහ පියතිස්ස යනු යෝධ චරිතය. ඔවුන් තුල යම් දැඩි බවක් සහ දක්ශ බවක් තිබිනි. විනය ඉහලින් තැබු ගුරුවරුන් නමුත්, අපිව කිසි විටෙකත් අනවශ්‍ය ලෙස නොතැලුවෝය. අභයධීර සර් යනු ගුරුවරයෙකුගේ භූමීකාවෙන් එහා ගිය චරිතයකි. පාසලෙන්, පොතෙන් එහා ගිය, ලෝකය ගැන සාධාරණ කියවීමක් තිබූ classy චරිතයකි. භෞතික පෙනුවෙන් යම් අපිලිවෙල ගතියක්, පිස්සුවක් කියා පෑවත්, ඒ ඔහු ඔහුගෙන් විය යුතු සේවය උපරිමයෙන් කල නිසාවෙන් යැයි දැන් සිතේ.
පියතිස්ස සර් නම් pure intellectual චරිතයකි. භාශාව, ඉතිහාසය, දේශපාලනය ඔහුගේ විෂයයන් විය. ඔහු ඒ පිලිබඳ දැක්වූ passion එක අපිව ඒ boring විෂයයන් කෙරෙහි ඇල්මක් ඇති කලෝය. එතුමාගේ කැරැට්ටුව ඉංග්‍රීසි රදලයකුගේ මෙන් විය. ඒ තුල දැඩි හික්මීමක් තිබිනි. නමුත් He had his own sense of humor. Which was Funny!
6-9 වසරෙදී බාහිර විෂයක් ලෙස මා තෝරාගන්නේ චිත්‍රය. ඒ විෂය මා තෝරාගන්නේ මා ඒ වන විටත් චිත්‍ර කීපයක් සාර්ථකව ගෙදරදී නිර්මාණය කොට තිබූ ආත්ම විශ්වාසයෙනි. මුලදී බොහේ පිරිසක් හැදැරූ විෂය සංගීතය වුවද, ක්‍රමයෙන් චිත්‍ර විෂයේ ජනගහණය අසාමාන්‍ය ලෙස වැඩි විය. හේතුව?
සතියට තිබූ කාල්ච්ඡෙද 3 (ඩබල් පිරියඩ් එකක් සමගින්) බොහෝ විට මේ ගුරුවරයාගේ missing-in-action වීමය. නිදැල්ලේ සැරි සැරීමට අපට තිබූ කෙලිලොල් බව නිසාම මෙය ඉතා ජනප්‍රිය විෂයක් විය. අවුරුදු 4ක්, කාල්ච්ඡේද බර ගාණක් ගත වුනද, මේ ප්‍රශ්නය කිසි විටෙක කවුරුත් permanent ලෙස ඇමතුවේ නැත. පංතිය නිෂ්ශබ්ද කිරීමට විටෙන් විට prefect ලාත්, තවත් විටෙක පාසලට තාවකාලික පත්වීම් ලැබූ PT ගුරුවරුත් යොදවමින් මේ කාලය ගලා ගියෝය. එය විනෝද ජනක විය.
ඉඳ හිට පැමිණෙන මේ ගුරුවරයා විනාඩි කිහිපයකින් අඳින චිත්‍ර අපිට WOW වේ. ඔහු නම් මාර යැයි සිතේ. Object drawing මෙන්ම මිනිස් රූප ද ඔහු ඉතා මැනවින් ඇන්දේය. ඉන් පසු අපිට ද එය ප්‍රති නිර්මාණය කරන්න යයි කියා ඔහු ඔහුගේ පෞද්ගලික වැඩක් බලාගනී. අපි කොතෙක් අනෙක් වැඩ වල නිරත වූවත්,ඔහු ඒ දෙස අන්ධ බීරි අයෙක් වෙන්නේය.
ඊලඟට මතකයට එනුයේ අප වෙනුවෙන් මහත් සේ කැපවුනු සරානි මිස්ය. අපගේ කොලුකම් තේරුම්ගත් ඈ අපගේ හදවතට බොහෝ සමීප විය. ඉංග්‍රීසි සාහිත්‍ය හරහා අපට විනය, මනුස්සකම්, හැඟීම්, කියා දීමට මහත් වෙහෙසක් ගත්තාය. ඇය අවිවාහකය. මැදි වියේ පසු විය. පාසලේ ඉංග්‍රිසි කතා කෙරු ගුරුවරුන්ගෙන් කීප දෙනාගෙන් එක් අයෙකි. එබැවින් ඇයට පාසලේ කටකතා බොහොමයක් විය. නමුත් පෞද්ගලිකව අප කා හටවත් එවනි අත්දැකීමක් ඈ සමඟ නොමැත. අපගේ පෞද්ගලික අත්දැකීම නම්, ඇය ඇයගේ විශයේ ඉතා දක්ශ, අපගේ හදවත ට ඉතා සමීප, ලමයින් වෙනුවෙන් කැපවූ අභිමානවත් ගුරුවරියකි.
මතක ඇති කාලයේදී මුලින්ම අප ගුරුවරියක් ලෙස ආකර්ෂණය වන්නේ මලින්ද්‍රා මිස්ට යැයි කිවහොත් නිවරදිය. මහත් පරිශ්‍රමයකින් අපට ගණන් කියාදීමට ඈ උත්සාහ කලාය. අප සමහරෙක් ඇගෙන් ඇත්තටම ගණන් උගත් අතර අනෙකුන් ඇය සමඟ මනෝමය වින්දනයක නිරත විය. උඩරටින් පහතරට ට පැමිණි ඇය අපට අමුතු විය. සාරිය සහ ඔසරියේ වෙනස ඇගෙන් දැනගත්තෝය. අපගේ කොලුකම් නිසා ඇය කෙතරම් මානසික පිඩා වින්දද ඇය කිසි විටෙකත් අපට නපුරු නොවු බව මතකය. ඇය සැබවින්ම සුන්දර ගුරුවරියකි. ඒ සමඟම Oxygen ගේස් කියමින්, අප තුල විද්‍යාවට බිඳ වැටී තිබූ උවමනාව නැවත ගොඩ නැගීමට උත්සාහ කෙරු Izzat සර් ව ද අමතක නොවනු ඇත.
මම නම් ආසයි අහන්න නයනා...!
එතනින් පස්සේ ප්‍රසන්තා මිස්! සැරින් සැරේ එහෙන් මෙහෙන් දැකලා තිබ්බට හරියටම දකින්න A.L වලට එනකම්ම ඉන්න වුනා. අවසානේදි එයාගෙන් Physics ඉගෙනගන්න තරම් වාසනාවකුත් තිබ්බා අපි සමහරෙක්ට. මමත් ඇතුලුව. මේ මිස් නම් අමුතුම චරිතයක්. එයත් එක්ක සෙල්ලම් කරන්න කාටවත් බැහැ. කොල්ලො කවුරුත් එයාට විහිලු කරන්න හිතුවේවත් නැති තරම්. ඒවුනාට මිස් ගේ ලස්සන නිසා විහිලුවක් කොහෙන් හෝ කාගෙන් හෝ පැනපු තැන් තිබ්බා. එහෙම වෙලාවට එයාට අනවශ්‍ය විහිලු නොකර ඉන්න ඕනේ ඇයි කියලා එයා හොඳට අපිට කියලා දුන්නා. මාරම වැදගත් විදියට, Elegant විදියට හැසිරිනු, හරියට Job එක කරපු ගුරුවරියක්.
ප්‍රේමනාත් සර් ට කොලු සීන් එක සැරටම ගෑවිලා තිබ්බට, මම නම් දැක්කේ විෂයයේ දක්ශ, කවුරුත් නොදැකපු ගතිගුණ හොඳ මනුස්සයෙක්.
ඉස්කොලෙන් එලියේ දි ත් අපිට ගුරුවරු ගොඩක් හම්බුනා. ඒ අයගෙන් හරින්ද්‍ර සර්, ගංගේ මිස්, ලක්ශ්මි මිස්, හශාන් සර් කියන්නේ මට පෞද්ගලිකව විෂයයෙන් එලියේ ජිවිතය ගැන වෙනස් දෙයක් දකින්න කියලා දුන්න ගුරුවරු කිව්වොත් නිවරදි. ඒ හැමදේම ගැන ලියන්න ගියොත් මුලු පොතක්ම ලියන්න වෙනවා. නමුත් මේ සටහන, ලියවුනු, නොලියවුනු, අපේ ජිවිත වලට impact එකක් වුනු ඔවුන් සියලු දෙනාටම උපහාරයක් වේවා!
9/10 දි ඩෙස් යට තියන් පොත් කියවන කාලෙදි කියවපු පොතක් තමයි ගුරු ගීතය. ඒ පොත අපි ගුරුවරු දිහා බලපු විදිය වෙනස් කලා. ඒ වගේ ගුරුවරු අපි අපේ ජීවිතය තුලත් හෙව්වා. සමහර තැන් වලදි අපිට එහෙම ගුරුවරු හම්බුනා. හැබැයි ඒ මොහොතේදි අපිට ඒක තෙරුනේ නැහැ. අවුරුදු ගානක් ගිහින් පස්ස හැරිලා බලද්දි තමයි ඒ මිනිස්සු කල impact එක තේරුනේ.
එතනින් පස්සේ To sir with love, Matilda, Tare Sameer Par, හෝ ගානා පොකුණ, Dead Poet Society, Whiplash, තාල, Good Will Hunting, Detachment වගේ film බලද්දී ගුරුවරුන්ගේ අතේ තියෙන බලය, control එක පේන්න ගත්තා. සමාජයක් හොඳට හෝ නරකට guide කරන්නේ ගුරුවරු. But with Great Power comes Great Responsibility.
